از لاله ها جا نمازی بافتم
با قدقامت چمن
با نیت بلبل
با تکبیرت الاحرام سنبل
با زلالی شبنمی که شمیم شعر شوق را سرمیدهد
در باغ بی برگی مهدی
با قبله سرخ سهراب
با خاموشی افسانه ی نیما
بر انگیخته می شوم
سوی خدا
تا خدا
عرش را زیر دوپایم
فرشی غرق درنیلوفری می بینم
فرش شکوه
امّا
کمرم زیر بار این فرش
خم میشود
شبنمی را روی گونه ام می بینم
اما نه آن شبنم تکبیرت
شبنم عشق
عشق عاشق که به معشوق خویش
سجده میکند
با خاک خدا
بوی خدا میگیرد
بوی قل هوالله احد
بوی بی نیازی
الله الصمد
نه فرزند دارد لم یلد
 نه فرزند کسی ست و
لم یولد
آری همان که بی نظیر است
لم یکن له
او که بی همتاست
کفوا احد

شایان-قم-19/1/92