نقاشی من

می کشم نقاشی

باغچه ی غمناکی

آسمان را سرخ بارانی

سایه هارا تیره و مبهم

دیواری به نازکی پر 

ازجنس نسیم

خلوت ماه و ستاه

می کشم نقاشی

مژده ی پگاه را

که نسیم جولان میدهد

پس از این تاریکی

می کشم نقاشی

قاصدک ماه را

که در گوش کاج پچپچ میکند

آری در این نقاشی

بیداد سرما برگ از شاخ دریده

درختها قد خمیده

باغچه ای تاریک و قلبی تاریکتر

هوایی سرد و وجودی سردتر

می کشم نقاشی

عاشقی را پشت پنجره

عاشقی که

هرشب

با درد فراغ

با ستاره ها بازی می کند

بادلی زنگار گرفته می گرید

آخر

مقصر نیست

منتظر است

می کشم نقاشی

لحظه ی آمدنت

لحظه ای که میشود

لبریز جهان ازعدل و دادت

می کشم نقاشی

این جهان را در چاه

می کشم نقاشی

صورتی را در ماه

می کشم نقاشی

انتظارم با آه

می کشم نقاشی

آری

می کشم نقاشی

"شایان-قم-19/8/91"